Бұл мақалда "дүние шолақ" деген тіркес арқылы өмірдің қысқалығын, өткіншілігін меңзеу жатыр. "Немене, айтып — айтпай" дегені – адамның өмірі мен уақыттың өтімділігіне қатысты. Яғни, адам не айтып, не істеп жатса да, бұл дүниеде өмірдің өткінші екендігін өзгерту мүмкін емес.

"Адамның осы жүрген бәрі қонақ" деген сөйлемде, адамдардың өмірде уақытша қонақ екенін, яғни бәріміздің де осы дүниеде түпкілікті орны жоқтығын айтады. Бәріміз де уақытша келеміз, кейін кетеміз.

Сондықтан, нағыз құнды нәрселерге, яғни адамдармен қатынастарға, сезімдерге және рухани байлыққа назар аудару қажет. Мақалдың түйіні – өмірдің қысқалығын, өткіншілігін түсініп, әр сәтті бағалай білу.