Бұл мақалдың мағынасы — адамның әрекетіндегі шектен шығушылық пен оның салдары туралы. "Жона бергеннің жұқарар кезі" деген бөлімде, егер бір нәрсені немесе адамды тым көп жонса, яғни, оған тым қатал немесе қаталдықпен қараса, оның соңы жіңішкеру немесе жойылуымен аяқталуы мүмкін екені айтылады. Ал "Соза бергеннің үзілер кезі" деген бөлімде де сол сияқты, егер бір нәрсені немесе адамды барынша созып, шектен шықса, оның да ақыры үзілумен яғни аяқталуымен аяқталатыны көрсетіледі.

Осылайша, мақал өмірдегі барлық нәрсені белгілі бір шекте ұстап, шектен шықпау керектігін ескертеді. Адамдар мен заттарға дұрыс қарау, оларға шектен тыс немесе жеткіліксіз күтім жасауға болмайтыны туралы ой тастайды. Бұл мақал тиянак пен тепе-теңдіктің маңызын көрсетеді.