Мақалдың мағынасы, адамның жан дүниесі таза, адал болған жағдайда, оның жүрегі де нұрланып, игі істерге, жақсылыққа бағытталады дегенді білдіреді. Яғни, ішкі жан дүниеміз таза болса, сыртқы дүниедегі қатынасымыз бен мінез-құлқымыз да жақсарады. Таза жан мен мейірімді жүрек адамның өмірін, қоғамдағы орнын және өзінің бағытын анықтайды. Бұл мақал адамгершіліктің, адалдықтың және рухани тазалықтың маңыздылығын атап көрсетеді.