Бұл мақал жаман мінез-құлықтары мен нашар тәртіптері бар адамдардың байлыққа ие болса, олар өз байлығын басқалармен бөліспейді, яғни зекет бермейді деген мағынаны білдіреді. Мақалда "жаман адам" ретінде сипатталған тұлғалар, әдетте, өзенің мүддесін ғана ойлап, әлеуметтік жауапкершілікті ұмытатын адамдар болып табылады.

Зекет беру — Исламның бес парызының бірі болып табылатын, бай адамның кедейлерге, мұқтаждарға көмектесу, олардың жағдайын жақсарту мақсатында берілетін белгілі бір мөлшердегі мал-мүлік. Сондықтан, осы мақал арқылы қоғамдағы байлықтың әділ бөлінуі, жақсылық жасау мен адамгершілік қасиеттердің маңыздылығы туралы ой қозғалуда.

Сондай-ақ, бұл мақал жаман адамдардың мінез-құлықтарының байлыққа әсерін, олардың қоғамдағы рөлін, және моральдық құндылықтардың байлықпен байланысты екенін көрсетеді.