Бұл мақал қазақ халқындағы "жалғыздық" және "бірлік" туралы өте терең ойды білдіреді. "Жалғыз қаздың үні шықпас" деген тіркесте, жеке қаздың немесе жеке адамның әрекетінің, дауысының, сезімінің толық мәні мен көрінісі болмайтыны айтылуда. Сонымен қатар, "жалығыз қыздың мұңы шықпас" дегенінде, жалғыз адамның, әсіресе әйел адамның, көңіл-күйі, шеккен мұңы немесе қайғысы толық ашылып, түсінілмейді.

Мақалдың негізгі мазмұны: адамды жалғыздықта ешкім түсінбейді және олардың эмоцияларынан, көңіл-күйлерінен мағына алған кезде, қоғамда немесе жанында бірлестік, араласу, көмектесу маңызды. Яғни, адамдардың бірлесе, бірге тұрған кезінде ғана бірінің сезімдері екіншісіне жетеді, ортақ сезім мен түсіністік пайда болады. Жеке бастың, сезімнің, мұңның толық мағынасы, байланыс пен қарым-қатынас арқылы ғана жарыққа шығады.