Бұл мақалдың мағынасы - жақсы адамға, жақсы іс-әрекетке ешкімнің зала жастай алмайтындығын, яғни, жақсының құны жоғалмайтынын көрсетеді. Ал жаман адамдар мен жаман іс-әрекеттерге қоғамның да, адамдардың да араласпайтынын, оларға ешкімнің назар аудармайтынын білдіреді.

Яғни, мақалда жақсы мен жаманның шекарасы анық айтылып, жақсыға құн беріліп, жаманның назардан тыс қалуын меңзейді. Бұл мақалды өмірдегі әділдік, абырой мен қадір-қасиет туралы түсініктермен байланыстыра қарастыруға болады. Жақсы әрекет әрқашан бағаланады, ал жамандық көбінесе еленбей қалады.