Бұл мақалдың мағынасы - жақсы, бағалы нәрселер аз, ал бос, пайдасыз нәрселер көп екендігін білдіреді. Яғни, өмірде сапалы, пайдалы, жақсы дүниелердің саны шектелген, ал олардың орнына сапасыз, мағынасыз немесе пайдалы емес нәрселер көп.

Мақал бидай мен сабан арқылы салыстырмалы түрде берілген. Бидай - бұл құнды өнім, ал сабан - оның қалдығы, яғни құнсыз нәрсе. Осылайша, жақсы нәрселерді бағалап, оларды сақтаудың маңыздылығын және пайдасыз нәрселердің көптігін ескерту мақсатында айтылған.

Мысал ретінде, қоғамдағы құнды қасиеттер, адалдық, білім сияқты жақсы нәрселер салыстырмалы түрде аз болса, ал жаман әдеттер, негативтік қасиеттер көп кездесетіндігін де айтуға болады.