Бұл мақалда адамдардың өмір сүруінде кездесетін екі қарама-қарсы күш, яғни, дүние мен өлім, адамның нәпсіқұмарлығы мен тағдырдағы мәңгілік шындық туралы айтылған.

"Сен дүние, молға сұқтанасың" дегені – адам өмірінің, байлықтың, материалдық игіліктердің артында болуға құштарлықтың бар екенін меңзейді. Адамдар өмірдің қызығына, ләззатына, байлыққа, жомарттыққа бой ұрады, әрі бұл дүниеде көп нәрсеге қол жеткізуге тырысады.

"Ажал саған сұқтанады" деген бөлігі – өлімнің, яғни, өмірдің аяқталатынының шынайылығын білдіреді. Адам қанша нәрсеге ұмтылса да, өлім — бұл ешкімнен қорықпайтын, адамзатқа міндетті түрде келетін шындық.

Мақал түйіні – өмірдің өткіншілігі мен дүнйеге деген құштарлықтың арасындағы кейбір шектен шығушылықтар адамды өз тағдырынан, яғни, ажалдан қаша алмайтынын көрсетеді. Адам өмірінің мәні мен мақсаттарын ойластыру, материалдық игіліктерден тысқары болу, рухани байлыққа ұмтылу қажеттілігін білдіреді.