Бұл мақал адамның өз іс-әрекеті мен моральдық бағасы туралы ойлармен байланысты. Оның мағынасы: егер адам өзіне дұрыс, әділ жолмен жүрмесе, онда өзгелерден әділдік күтуі орынсыз. Яғни, өз жүріс-тұрысы мен көзқарасы жауапкершілік тудыратын болса, ондай адам сырттан келетін әділдікке, адалдыққа сенбеуі керек.

Мақал қоғамда әділдік, адалдық және адамгершілік қасиеттерінің маңыздылығын көрсетеді. Адам алдымен өзіне адал және әділ болуы керек, содан кейін ғана айналасындағылардан сондай қасиеттерді күтеді. Бұл адамгершілік принциптерін орындаудың және қоғамда дұрыс қарым-қатынастар орнатудың маңызды екенін білдіреді.