Бұл мақалдың мағынасы – үлкен, мықты, тәжірибелі адам (нар) өзіне бейімді, өз күш-жігері мен білімін оставатындай жастарды (бота) тәрбиелей алады. Сонымен қатар, мейірімді адамның, яғни, адамдарға шынайы қарайтын, түсінетін адамның, өзіне жақын жандарға, қоғамға пайдалы болуға тырысатындығын білдіреді. Яғни, егер үлкен адамдар өздерін мейірімді әрі жауапты сезінсе, онда олар жастарға дұрыс бағыт беріп, қоғамға үлес қосуға қабілетті болады.

Осы арқылы мақал адамзаттың бір-біріне көмек көрсетуі, тәжірибені бөлісуі, мейірімділік пен қамқорлықтың маңыздылығын ашып көрсетеді.