Мақалдың мағынасы адамның жақсы қасиеттері мен кісілік phẩmдары табиғатында, яғни оның тумаынан, бойынан табылады дегенді білдіреді. Яғни, кісілікті болу, адами қасиеттерді иемдену — тек білім мен тәлім-тәрбие арқылы ғана емес, сондай-ақ адамның табиғи болмысымен тығыз байланысты.

Бұл жерде "кісілік" адамдардың бір-біріне деген құрметі, адалдығы, әдептілігі, мейірімділігі сияқты моральдық және этикалық қасиеттерді білдіреді. Мақал адамның табиғи қасиеттері мен кісілік қасиеттерінің байланысын көрсетеді, яғни, кісілік - адамның болмысында, оның табиғатында бар нәрсе.