Бұл мақалдың мағынасы - адамның өзінің мәртебесі, шен-шекпені, әлеуметтік жағдайы қаншалықты жоғары болса да, ол халықтың, қарапайым адамдардың арасында жоғары бағаланбауы мүмкін дегенді білдіреді. Яғни, қоғамдағы әрбір адам маңызды және халықтың көз алдында олардың бағасы мен орны бірдей. Мақал, сонымен қатар, елдің немесе халықтың пікірінің, сенімінің, қадір-қасиетінің әрдайым жоғары екендігін көрсетеді.

Егер адам өзін көпкерген, «қатардан асқан» сезініп, халықтың мүддесін ескермесе, нәтижесінде олардан алшақтап кетуі мүмкін. Сондықтан да, халықтың ішінде болу, оның мүддесін қорғау және өзін қарапайымдықта сақтау маңызды екенін меңзейді.