Бұл мақалда кәрі кісінің де, кәріп (кедей немесе мүмкіндігі шектеулі) кісінің де құндылығы мен мәртебесі тең екенін білдіреді. Яғни, жасына, әлеуметтік жағдайына немесе физикалық кемістігіне қарамастан, әр адамды құрметтеу және оған адамдыққа тән қасиеттермен қарау қажет. Мақал адамдар арасындағы теңдікті, сыйластық пен адамгершілікті насихаттайды. Тек сыртқы көрініс немесе жағдайға қарап, адамды бағаламау керектігін, ақыл-ой мен рухани байлықтың маңыздылығын атап көрсетеді.