Бұл мақалдың мағынасы: ер азаматтың күш-қайраты мен ерлігі жаяулық, яғни қорқыныш немесе қиындықтар арқылы емес, қаяулық, яғни моральдық және психологиялық күйзеліс, рухани жарақаттар арқылы азаяды дегенді білдіреді.

Яғни мақалда айтылғандай, егер ер азамат моральдық немесе психологиялық тұрғыдан әлсіресе, оның жігері мен ерлігі де төмендейді. Сондықтан, адамның ішкі сезімдері мен рухы оны шынынан жаяу салмастан, әлсіз етеді. Бұл мақалдың тәрбиелік мәні бар; адамның ішкі күш-қуатына назар аудару және оны сақтап қалу қажеттілігін меңзейді.