Бұл мақалдың мағынасы – адам өмірінде материалдық дүниенің, байлықтың, заттардың уақытша және өткінші екендігін көрсетеді. Адам жинаған дүниелері мен байлығы үшін өмір бойы еңбек етіп, қуанады. Дегенмен, өмір өткінші, және адам осы дүниені бір күні тастап кетуге мәжбүр болатынын ескертеді.

Мақал арқылы автор материалдық заттарға балама ретінде рухани құндылықтар, адамгершілік, көңіл күй және жақындармен қарым-қатынас секілді ұғымдарды бағалауға шақырады. Яғни, өмірдің мәні тек дүниелік байлықта емес, одан да маңыздырақ нәрселерде болуы мүмкін.