Бұл мақалда адамның ақыл-ойы мен біліміне, сондай-ақ сөздің маңыздылығына ерекше назар аударылған. Мақалдың бірінші бөлігінде "ақылы жоқ адамға адырайған көз бітеді" деген сөйлемде, ақылсыз адамға еш нәрсенің де көмектеспейтіндігі, оның көзқарастары мен түсінігінің шектеулі екендігі айтылады. Ақылы жоқ адам дүниені дұрыс бағалай алмайды, сондықтан оның көзі ештеңені түсінбейді.

Екінші бөлімде "дуасы жоқ ауызға сылдыраған сөз бітеді" деп айтылған. Мұнда да сөздің мағынасын терең түсінудің, мағыналы сөйлеудің маңызы көрсетіледі. Досы тобырға қосылмаған, терең мән-мағынасы жоқ сөздер адамның айтқандарының қадірін кетіреді.

Жалпы, мақалда ақыл мен білімнің, сондай-ақ терең және мағыналы сөйлеп, ой бөлісудің маңыздылығы туралы насихатталады. Ақылсыз адам мен білімі жоқ адамның пікірлері мен сөздері нәтижесіз болатыны атап көрсетіледі.