Мақалдың мағынасы: "Адам құлақтан азады, көңілден семіреді" деген сөздер арқылы адамдардың сыртқы әсерлерден, әсіресе негативті және жағымсыз ақпараттан, белгілі бір эмоциялық күйзелістен немесе жаман әсерлерден зардап шегетінін, ал ішкі көңіл-күйі, яғни эмоционалдық жағдайы, жақсылық пен қуанышқа толы болғанда, адамның жан дүниесінің байитынын білдіреді.

Бұл мақалда "құлақ" - сыртқы ақпаратты, қоршаған ортаны, адамдардың пікірлерін, сынын аңғартып тұрса, "көңіл" - адамның ішкі сезімдері мен эмоцияларын көрсетеді. Осылайша, мақалда сыртқы жағдайлар мен ішкі күйдің қандай байланыста болатындығы, адамның шынайы болмысы мен оның көңіл-күйі арасындағы айырмашылық байқалады.