"Саңырау бас десе, құлақ дейді" мақалында адамдардың өз кемшіліктерін немесе проблемаларын басқа біреуге жүктеп, оларды басқалардан көретіні туралы айтылады. Мәселен, бір адамның кемшілігі немесе қатесі өзінде болса, ол оны байқамай, айналасындағы адамдардан іздейді. Яғни, бұл мақал арқылы өз жауапкершілігін басқаға аудару немесе өз кемшіліктерін мойындамау мәселесі көтерілуде.

Сондай-ақ, бұл мақал адамның есту қабілетінің нашарлығын символикалық түрде білдіріп, кей адамның қоршаған ортаға, оқиғаға немқұрайлы қарап, өзіне жат нәрселерді қолданып, дұрыс түсінбеуі мүмкін екендігін де көрсетеді.