Бұл мақал білім мен даналықтың арақатынасын көрсетеді. Мақалдың бірінші бөлігінде "Әрбір ғалым хакім емес" деген ұсыныс бар, яғни барлық ғалымдар даналық, терең түсінік немесе өмірлік тәжірибе иесі бола бермейді. Олар тек ғылыми біліммен, фактылар мен теориялармен шектелуі мүмкін.

Ал мақалдың екінші бөлігінде "Әрбір хакім ғалым" делінген, яғни даналар (хакімдер) өмірден, тәжірибеден, философия мен моральдан алынған терең білімге ие болады. Олар ғылыми білімді қоса отырып, адамзаттың өмірі мен қоғамы туралы терең түсініктер қалыптастырады.

Осылайша, мақал білім мен даналықтың әр түрлі аспектілерін, олардың бір-бірімен байланысын және ерекшеліктерін көрсетеді. Ғалымдық білімнің тереңдігі мен практикалық тәжірибенің мәнін аңғартады.