Бұл мақалда адам бойындағы моральдық және этикалық қасиеттер туралы сөз қозғалады. Мақалдың негізгі мағынасы: егер адамның өзі жаман болса, ол басқаларды жақсы деп айтуы екіталай немесе әділ емес. Яғни, адам өзінің кемшіліктерін, жамандықтарын елемей, оларды өзгелерге таңу, сынға алу – бұл әділетсіздік.

Мақал адамдардың өзіне сын көзбен қарап, өзінің мінсіздігіне сенбеуге, сондай-ақ өзгелерді бағалауда объективті болуға шақырады. Егер адам өзі жақсы болмаса, ол өзгелерді де дұрыс бағалай алмайды. Бұл пікір адамдар арасындағы қатынастарда, сын айту мен бағалау барысында әділдік пен адалдықтың маңыздылығын көрсетеді.