Бұл мақалдың мағынасы – адамзаттың көзі көп нәрсені көре алатындығын, ал оның көңілі тек бір нәрсені, не бір адамды ғана жақсы көретіндігін білдіреді. Яғни, көзіміз арқылы біз түрлі ақпараттарды, нысандарды, адамдарды көргенімізбен, біздің көңіліміз, жүрегіміз бір ғана нәрсеге немесе бір ғана адамға деген сүйіспеншілікті сезінеді.

Мақал адамның ішкі сезімдері мен сыртқы көру қабілетінің арасындағы қарсыластықты айқындайды. Ол үйлесімділік пен таңдау арасындағы қаламын көрсетеді: ештеңе адамды ішкі сезімінен тереңірек мәжбүр ете алмайтындығын, сондықтан көңіл – жеке таңдаудың, сүйіспеншіліктің иесі екенін айтады.