Мақалдың мағынасы – адамның сезімдері мен көңіл күйінің, ішкі әлемінің сыртқы әлеммен байланысты екенін көрсетеді. "Көңіл көзі" – адамның ішкі сезімдері мен түсініктері, ал "маңдай көзі" – материалдық дүниені, нақты нәрселерді көретін көз.

Жалпы, мақалда айтылмақшы, кейбір нәрселерді тек көңілмен, сезіммен қабылдаймыз, ал оларды нақты көзбен көру мүмкін емес. Яғни, кейде адам сыртқы дүниені көріп, оны бағалай алмағанымен, ішкі сезімдерімен және түсініктерімен әлдеқайда терең түсінікке ие болуы мүмкін. Бұл өсиет өмірдің мәні мен оның тереңдігін көрсетеді, сондықтан да адамның ішкі дүниесі мен эмоцияларының маңызы зор екенін аңғартады.