Бұл мақалда адам өмірінде ішкі және сыртқы тазалықтың маңыздылығы туралы айтылған. Көкіректің, жанның, және тілдің тазалығы бір-бірімен байланысты. Егер адамның көңілі, яғни көкірегі таза болмаса, онда көзінің тазалығының ешқандай мәні жоқ деген мағынада.

Сондай-ақ, егер адамның жаны таза болмаса, онда оның сөздері, яғни тілі де мәнсіз болуы мүмкін. Бұл жерде «тазалық» адамның рухани, моральдық және психологиялық жағдайына қатысты.

Мақал адамға ішкі дүниесін тазалау, өз ойлары мен сезімдерін дұрыс бағытта ұстау қажеттілігін көрсетеді. Тек сыртқы келбет пен сөздер ғана емес, адамдық қасиеттер мен ниет те маңызды екенін меңзейді. Сондықтан, жаның мен көкіректің тазалығы — адамның шынайы болмысының негізі.