Бұл мақал адамдардың қабілеттері мен мүмкіндіктеріне байланысты бір-бірімен қарым-қатынас жасаудағы әділетсіздік пен қабылдау мәселесін көрсетеді.

"Керең адамның аузына қарар" дегені, есту қабілеті жоқ адамды сөйлеткен кезде, оның айтқан сөздерін дұрыс түсіну, қабылдау қиын екенін меңзейді. Яғни, керең адам сөйлегенде, оның сөйлегені емес, әрекеттері мен бет-әлпетіне қарап бағалауға тура келеді.

"Соқыр адамның дауысын тыңдар" дегені, көру қабілеті жоқ адамның дауысын естіп, оның эмоционалдық жағдайын, ойларын немесе сезімдерін түсінуге тырысатынын білдіреді. Соқыр адамның есту қабілеті бар, сондықтан оның дауысынан көп нәрсені түсінуге болады.

Бұл мақал, жалпы алғанда, біздің әрқайсымыздың өзгелердің мүмкіндік темірлері мен шектері туралы ойлануымызды, олардың жағдайын түсініп, бағалай білуімізді, сондай-ақ, адамгершілік көрсетуімізді ескертеді. Адамдарды бағалау үшін тек сыртқы келбетіне немесе бір ғана қабілетіне қарап емес, көп қырынан қарау керек деген ойды ұсынады.