Бұл мақалдың мағынасы – адамның рухани немесе моральдық кемшіліктері мен кемшін тұстарын мал-дүние, яки материалдық байлықпен жасырып, түзеуге болмайтынын білдіреді. Яғни, егер адамның рухани деңгейі төмен, моральдық қасиеттері кемшін болса, ол байлыққа ие болса да, бұл жағдайды түзей алмайды.

Егер адамда кішіпейілдік, адамгершілік, тәрбиенің жоқтығы болса, бұл оның әлеуметтік және жеке өмірінде қиындықтар тудырары сөзсіз. Мақал арқылы адамдарды материалдық игіліктерге тәуелді болмауға, рухани құндылықтарды жоғары бағалауға, өзін-өзі дамытуға шақырады.