Мақалдың мағынасы: адамды не болмаса қандай да бір нәрсені өз дәрежесінде, нақты жағдайда қабылдау керек дегенді білдіреді. "Етке тойсам, сорпаға иттігім жоқ" деп айтыла отырып, егер адам немесе бала қандай да бір заттан, дәмнен, не болмаса сезімнен толық қанағаттанса, сол кезде оған одан артық нәрсе, яғни ширек, қосымша заттың қажеті болмайды. Бұл мақал адамның қажеттіліктері мен қалауларын қанағаттандыруға, олардың шексіздігіне негізделген.