Бұл мақалда ананың баласы өлгендегі қасіреті мен қайғысы туралы сөз қозғалады. «Ботасыз іңген боздайды» деген тіркесте ботасыз қалған іңгеннің күйі, яғни, аналық мейірімділік пен жылау, қайғыру сезімі көрсетіледі. Ал «баласы өлген ананың қайғы-шерін қозғайды» деген сөздер ананың ауыр қайғысын, баласының жоғалтуымен байланысты шеккен қасіретін білдіреді. Мақалдың жалпы мағынасы — ана мен бала арасындағы терең байланыс, ананың баласының жоғалтуынан туындайтын қайғы, сонымен қатар, бұл жағдайда ана мен іңген арасындағы ұқсас сезімдерді souligne.

Бұл мақалда жалпы, аналық сезім мен ерекше байланыс туралы терең философиялық ой айтылып, ортақ қайғы мен мейірімділік, шынайылықтың символы ретінде аналықтың орны ерекше екені көрсетіледі.