Бұл мақал адамның ішкі дүниесі мен сыртқы көрінісі арасындағы қарама-қайшылықты білдіреді. Мақалдың бірінші бөлігінде "Бидайдың басын көтергені - дәні жоқтығы" деген фраза бидайдың сыртқы көрінісінің әдемі, бірақ ішкі мазмұны (дәні) жоқ екенін айтады. Яғни, бидай тым жақсы өссе де, егер ішінде дән болмаса, оның пайдасы жоқ.

Екінші бөлігінде "Жігіттің кеудесін көтергені - ақылы жоқтығы" деген жердегі "кеудесін көтеру" адамның мақтаншақтығын, өзін-өзі жоғары ұстап, өзін бағалауын білдіреді. Алайда, егер оның ақылы болмаса, онда бұл мақтанудың ешқандай мәні жоқ.

Жалпы, мақал адамның сыртқы келбеті мен мақтаныш сезімінің артында нақты өмірлік тәжірибе, білім, ақыл немесе шынайы қасиеттер болу керек екенін баса айтады. Сыртқы көрініс пен ішкі мазмұнның үйлесуі маңызды екенін көрсетеді.