Бұл мақалдың мағынасы, негізінен, өз халқымыздың, туған-туыстың және жақындардың қадірін білу, оларды бағалау туралы. Мақалдың бірінші бөлігі "Бақырауық демесең, бағалы түлік - түйе ғой" дегенді білдіреді. Яғни, бір нәрсенің немесе адамның сыртқы көрінісіне қарап, оның құндылығын бағаламау қажеттігін меңзейді. Кейде сырт қарағанда кемшіліктері бар, бірақ ішкі маңызы мен құндылығы жоғары нәрселер немесе адамдар болады.

Екінші бөлігінде, "Жаман да болса, өз ұлың, өз малыңа ие ғой" деп, туыс-туған, өз бала-шаға сияқты жақын адамдарды ешқашан тастамау, оларды түсіну, қолдау керек екенін айтады. Олар кейде кемшіліктермен болуы мүмкін, бірақ олардың орны ерекше және оларды бағалау маңызды.

Жалпы, мақал өзге адамдарды немесе заттарды игеріп, бағалауға негізделген көзқарасты қалыптастыруға шақырады, сонымен қатар жақын адамдарды қадірлеудің маңыздылығын жеткізеді.