Бұл мақалда адамға немесе оның жағдайына қатысты белгілі бір нақыл айтылып жатыр. "Асың бар ма арпадай" деген жолда адамның кедейлігі, яғни, азықтың аздығы айтылып тұр. "Асып жеуге келгенде" деген сөздер адамның не бір жағдайға, не бір адамның қалауы мен қажеттілігіне байланысты қиындығын аңғартып отыр.

Ал "Сары аяқ семіз марқадай" деген бөлігінде, бірінің тойып жеп, екіншісінің аш жүргені, яғни, әлеуметтік теңсіздіктің белгісі бейнеленеді. Мақал жалпы тұрмыстағы теңсіздік, кедейлік пен байлық арасындағы айырмашылықты, сонымен қатар, адамның қажеттіліктері мен оларды қанағаттандырудағы қиындығын көрсетеді.

Осылайша, бұл мақалды түсіну арқылы, біз қоғамдағы әділетсіздіктер мен адамдардың әлеуметтік жағдайларын тереңірек ойластыра аламыз.