Мақалдың мағынасы – аш адам өз білімін, түсінігін, ақылын, яғни, ой-өрісін кеңейте алмайды дегенді білдіреді. Аштық, яғни материалдық тапшылық, адамның дүниетанымына, ақыл-ойына теріс әсер етеді. Адам тоймаған кезде, оның зейіні мен ой-санасы толық ашылмай, шектеулі болып қалады. Сондықтан, бұл мақал адамның физикалық, эмоционалдық және рухани қажеттіліктерінің бәрі қанағаттандырылуы керек екендігін, сондай-ақ, білім мен ақыл-ойдың дамуы үшін тыныштық пен шығармашылық орта қажет екенін меңзейді.