Бұл мақалда арсыз адамдардың сөйлеуін және олардың сөздеріне сенуге болмайтыны туралы айтылады. "Арсыз" дегеніміз – ұяты жоқ, адалдық пен достықтан жұрдай адамдар. Мақалдың бірінші бөлігі, "арсыздың сөзінде тұрақ жоқ", арсыз адамның айтылған сөздерінің сенімсіз екенін, оларды жиі өзгертіп, шындықтан алшақтап кететінін білдіреді. Яғни, арсыз адамдардың уәделері мен пікірлері тұрақсыз, сондықтан олардың айтқан сөздеріне сенуге болмайды.

"Көзі бар да, құлақ жоқ" деген бөлік, сырттай көрінісі бар, яғни адам ретінде көрінетін болса да, жаратылысы мен мінезі жағынан іс жүзінде дұрыс бағалай алмайтын, есту, түсіну қабілеті жоқ адамдар туралы айтады. Бұл жерде көз бен құлақ арқылы адамдардың хабардар екендігі, бірақ шын мәнінде олардың бойында қажетті моральдық қасиеттер мен жауапкершілік жоқ екені көрсетіледі.

Басқа сөзбен айтқанда, бұл мақалда арсыз адамдардың сөзіне, уәдесіне сенбеу керек екендігі, олардың шынайы ниетін, мақсатын түсінуге қажетті құлақтың (түсіну, қабылдау) жоқтығы туралы ескерту жасалады.