Бұл мақалда адамның ішкі қайшылығы, яғни бір нәрсені айту немесе көру туралы ойларының арасындағы тартыс жөнінде сөз қозғалады. "Айтпайын десем аузым бар" – белгіленген нәрсені айтуға деген ықылас, бірақ оны айтпауға деген тілек. Ал "Көрмейін десем көзім бар" – шындықты, нақты жағдайды көрмеуге тырысқанмен, шындықты көруге мәжбүр екенін білдіреді.

Яғни, бұл мақал адамға белгілі бір жағдайларды қабылдау, олар туралы айтып немесе көрмей, тыныштықта болу қиынға түсетіндігін көрсетеді. Адам кейбір шындықтарды білу немесе көру арқылы көңіл-күйін бұзбауға ұмтылса да, олардан қашып құтылу мүмкін емес. Бұл сөздер адам тәжірибесіндегі эмоционалдық ауыртпалық және шындықты қабылдау арасындағы күресті бейнелейді.