Мақалда "Адамның көңілі, өгіздің тұмсығы қартаймайды" деп айтылған. Мұнда "адамның көңілі" дегеніміз – адамның ішкі жағдайы, сезімі, көңіл-күйі, ал "өгіздің тұмсығы" оның физикалық, сыртқы көрінісі болып табылады.

Мақалдың мағынасы - адамның ішкі дүниесі, яғни көңіл- күйі, өмірге деген көзқарасы, сенімі мен қуаты уақыт өте келе қартаймайды, яғни олар өз мәнін жоғалтпайды, өмір бойы жаңарып, жасартылып отырады. Ал сыртқы көрініс пен физикалық жағдай (мәселен, адамның жасы, сыртқы ақауылар) қартайып, өзгеруі мүмкін.

Сонымен, бұл мақалда адамның рухани, психологиялық ресурстарының мәңгілік екендігі, ал тәннің уақытпен шектелетіндігі туралы идея байқалады. Адам өмірінің мәні мен жаңашылдығы оның рухани байлығында, көңіл күйінің көтеріңкі екендігінде екенін көрсетеді.