Бұл мақалдың мағынасы, адамның өз кәсібіне шебер болғанымен, кейде сол кәсібімен байланысты заттарды өзіне қолдануда назар аудармауы немесе оның сапасына көңіл бөлмеуі мүмкін екендігін білдіреді.

Мысалы, ұстаның өз жұмысында жасаған пышақтары өте сапалы болуы мүмкін, бірақ ол өзіне қажетті пышақты алуға мән бермейді әрі өзінің жасаған заттарын пайдалану кезінде кейде салғырттық танытуы мүмкін. Сол сияқты, етікші өз өнерімен жақсы етіктер тігеді, бірақ халық алдында шеберлігімен бағаланып, өзі киетін етігінің күйіне көңіл бөлмеуі мүмкін.

Осылайша, адам кәсібінде қаншалықты шебер болса да, өзі үшін жасаған нәрселерге деген көзқарасы мен қамқорлығы әрқашан жоғары бола бермейді.