Бұл мақалда "түйелі жолаушы" деп, яғни, жолға шыққан, саяхатқа шығатын және жүк, құрал-саймандары бар адамды меңзейді. "Киелі жолаушы" болса, жолда кездесетін, басқа адамдармен араласатын, жаңа тәжірибе жинайтын және рухани ізденістер үстінде болатын адамды білдіреді.

Мақалдың жалпы мағынасы - жолға шыққан адам өзінің жүк-артықшылықтарының, рухани және материалдық байлықтарының, сонымен қатар тәжірибесінің арқасында ерекше қасиеттерді, білім мен даналықты жинайды. Түйе - көне замандардан бері ұзақ жолға шыққанда пайдаланылатын жануар, ол жолшының сенімді серігі болып табылады. Сондықтан, жолға шыққан адамның киелі, асыл қасиеттері мен рухани байлығы да артатынына назар аудартады.

Сонымен, бұл мақал өмір жолында тәжірибе жинау мен рухани дамудың маңыздылығын көрсетеді.