Мақалда "Сараңға саңыраулық қонады, Естісе де, естімеген болады" дегеніміз, сараң адамдардың (немесе жомарттық танытпайтын, материалдық заттарға ғана құн беретін адамдардың) керемет жаңалықтарды, пайдалы ақпараттарды немесе жақсы кеңестерді естісе де, оларды қабылдамайтынын, түсінбейтінін немесе назар аудармайтынын білдіреді.

Яғни, сараң адам тек өз пайдасы үшін өмір сүреді, басқалардың пайдасына, әсіресе оларды байытатын идеяларға мән бермейді. Мақалдың терең мағынасы - сараңдықтың адамды көзсіз етіп, ақыл-ой мен түсінік деңгейін төмендететіндігін жеткізу. Бұл адамдардың адамгершілік немесе рухани құндылықтарын елемейтіндігін көрсетеді.