Бұл мақал қазақ тілінде "Өзі келіп, өзі кеткен қонақтың садағасы кетпеймісің" деп аталады. Мақалдың мағынасы – қонақтың келгенде, уақытша болса да, адам өмірінде, ортада, қоғамда белгілі бір ізі, әсері қалатынын білдіреді.

Демек, адам қоғамға, ортаға, туыстарға, достарға келгенде, оларға атап айтқанда, көңіл мен ыстық ықылас, ізгілік, махаббат секілді нәрселерді әкеледі. Олардың барлығы да күрделі, маңызды, сондықтан да уақытша келген адамдардың, тіпті кетіп қалса да, олардың әсері, ықпалы, естеліктері, игі істері қалары сөзсіз.

Сонымен қатар, бұл мақалда "кеткен қонақтың" сөздері мен іс-әрекеттері, күміс сәулесі секілді, кім үшін болса да, мұра болып қалатыны, адамның жүрегінде өмір сүретіні, өмірдің отбасылық, достық, әлеуметтік жақтарын ұмытпай, бағалауға шақырады екен.