Бұл мақалда адамдардың өміріндегі қиыншылықтардың, әсіресе ашаршылық пен жетімдік сияқты ауыртпалықтардың оларды қалайShape ететіні туралы айтылады.

"Ашаршылықты көп көрген" деген жолда, ашаршылықты бастан өткерген адамдардың (олардың тәжірибесінің) өз өмірлерінде қаншалықты терең із қалдырғаны түсіндіріледі. Мұнда "Өзі тоймай «Мә!» демес" деп, адамның аштық пен жеткіліксіздікті сезінген кезде, толығымен тойған кезде ғана рақаттанатыны, ал бұрынғы ауыр кезеңдерді естен шығармайтыны туралы айтылады.

"Жетімдікті көп көрген" деген жолда, жетімдік сезімін сезінген адамдардың, яғни, ата-анасыз қалған, бірге өсіп-өнген тұлға болып табылатын жетімдер, қиыншылықтарды қалай жеткізетіні туралы сөз қозғалады. "Үш шақырмай «Ә!» демес" деп, бұл адамдардың ешкімге мұқтаждық көрсетпей, бірақ, ішкі терең эмоция мен сезімді жеткізу үшін басқаларға деген қажетсіздік, яғни, шақырмау ниетін білдіреді.

Жалпы, бұл мақал адам өмірінің қиындықтары мен тауқыметтерінің, адамның психологиясына, көзқарасына әсерін білдіреді. Ол, сондай-ақ, ауыр күндерді басынан өткерген адамдардың, өмірдің қиындықтарына қарамастан, бір-біріне қалай қолдау көрсете алатыны туралы ой салады.