Мақал "Қырыққа келсе де, ырыққа келмеген" дегенді білдіреді, яғни адам өмірінің белгілі бір кезеңіне (қырық жасқа) жетсе де, өзіне не болмаса қоғамға пайдалы, дұрыс шешімдер қабылдауда, яғни ақыл-оймен, парасатпен әрекет етуінде әлі де болса кедергілерге тап болып, қалыптаспаған, жетілмеген, әрдайым өз-өзіне бағынбайтын күйде қала беретінін көрсетеді.

Бұл мақалды жиі қолдану адамның жеке дамуындағы, мінез-құлқындағы, тәрбиесіндегі кемшіліктерді атап өтеді. Яғни, жас үлкен болса да, адам саналы түрде әрекет етпей, дұрыс бағыт алмауы мүмкін. Мақалдың терең мағынасы адамдардың түсініп, өзін-өзі дамытуы, мінез-құлқын жетілдіруі қажеттігін дәріптейді.