Бұл мақалдың мағынасы – өз ойыңды, сезіміңді және ниеттеріңді белгілі бір адамдарға немесе қоғамға ашып айтқанда, олардың реакциясына немесе пікіріне көңіл бөлмей, алдымен өзіңе және құдайға сену керектігін білдіреді. Яғни, кез келген іс-әрекетің мен сөздерің үшін жауапкершілікті өзіңнің ішкі сезімдеріңе және санаңа арту қажет. Көп адамдардың пікіріне, бағасына қарауға болмайды.

Сонымен қатар, бұл мақалда сөздердің мықты әсері бар екенін, сондықтан оларды жауапкершілікпен қолданыу керек екендігін де ескертеді. Ұзақ мерзімді қарым-қатынаста немесе ортада, біреулердің пікіріне сүйену және соған байланысты әрекет ету – дұрыс шешімдерге әкелмеуі мүмкін.