Бұл мақалда адам табиғаты, сөз бен ойдың мәні туралы терең философиялық идеялар жеткізіледі. "Кенеуі жоқ кеудеге, Сылдыраған сөз бітер" дегенді қарастырар болсақ, кенеуі жоқ (яғни, ой-санасы таяз, білімсіз) адамның сөзінің мәні болмайды, ол тек бос сөздер мен шынайы ойдан жұрдай. Ал "Миы жоқ қу басқа, Бадырайған көз бітер" деген тіркес, миы жоқ адам (ақыл-ойы төмен) сырт көзге байқалып тұратын нәрселермен ғана шектеліп, терең ойға толықтай икемсіз екендігін көрсетеді.

Осы мақалда адамдардың білім, ой-санасы мен сөздерінің арасындағы байланыстың маңыздылығы атап көрсетіледі. Яғни, ақпарат пен білімге бай адам ғана мазмұнды, шынайы сөйлей алады. Ал терең ойсыз, шектеулі түсінігі бар адамдардың сөзі тек сыртқы көрініс, нағыз ой сүзгісінен өтпеген, қалыптаспаған пікір болып табылады.