Бұл мақалда адамзаттың екі түрлі сипатын, яғни ерлер мен ездердің (қорқақтардың) мінез-құлқын салыстырған. "Ер" деген сөз – күшті, батыл, жауапкершілікті сезінетін, өз сөзінде тұратын адамды көрсетсе, "ез" – қорқақ, әлсіз, өз көзқарасын қорғаудан қашатын адамды білдіреді.

Мақалдың мағынасы бойынша, нағыз ерлер, яғни батыл жандар, шындықты айтудан қорықпайды. Олар өз айтқан сөздерінде шыншыл болады, өтірік айтпайды. Ал, езі (қорқақтары) әдетте өтірікке барып, шынайы жағдайды айтудан қашады, себебі олар шындықпен бетпе-бет келуге ыңғайсызданады.

Осылайша, мақалда ерлік пен ездік, шыншылдық пен өтірікшіліктің арасындағы айырмашылық көрсетіледі. Шындықты айту – батылдық, ал өтірік айту – әлсіздік.