Мақалдың мағынасы – зекет немесе қайырымдылық бермейтін адамдардың мал-мүлкі, байлығы жалпақ жұртқа қарағанда, сүндеттелмеген баладай, яғни, тәрбиесіз, мейірімсіз, берекесіз болады дегенді білдіреді.

Зекет – Ислам дінінде қажеттілік пен мұқтаждыққа, әлеуметтік теңдікті қамтамасыз ету үшін берілетін міндетті қайырымдылық. Ол тек қана материалдық байлықты көбейтпейді, сонымен бірге, қоғамдағы береке-бірлікті, достықты, моральдық құндылықтарды нығайтуға да әсер етеді.

Бұл мақал бізге "малыңыз, байлығыңыз болса да, оны бөліп, қоғаммен бөліспесеңіз, онда сіздің теңізде тұрған су секілді иесіз, пайдаланасыз, бірақ ол мәңгілік болмайды" деген ойды жеткізеді. Зекет бермей, тек өзімшілдікпен өмір сүргеннің нығайып, береке табуы екі талай.