Бұл мақал қазақ халқының даналығы мен өмірлік тәжірибесін көрсетеді. Мақалда "алыстағы әулиеден" мен "жақындағы машайық" (рухани адам, ұстаз) арасындағы айырмашылық түсіндіріледі. Алыстағы, бірақ танымайтын әулие немесе киелі адамнан гөрі, жақын, түсінікті, таныс рухани ұстаздың маңызы артық. Яғни, адамның өз халқының, дәстүрінің, дінінің негіздерін жақсы білетін, оған жақын адамдардан үйренгені, олармен қарым-қатынаста болғаны абзал.

Сол сияқты "танымайтын періштеден, танитын шайтан артық" деген тұста, танымайтын, бейтаныс, пугающий күштің және әсердің орнына, таныс, білуге болатын, әрі ықтимал қатерлермен жақсы таныс болудың маңыздылығы бұрыстығын көрсетеді.

Жалпы алғанда, мақалда таныс, түсінікті, жақын адамдардың және жағдайлардың маңызы, оларға деген сенім мен қатынастың артық екендігі, өйткені танып, білмеген нәрселер көбінесе үйлесімсіз, қауіп тудыруы ықтимал. Ал жақын, құнды нәрселер барда алыс, бейтаныс көздерге тәуелді болудың қажеті жоқ деген ой айтылады.