Мақал "Темірге тіл, жаңқаға жан бітірген" деген сөздерден құралған. Бұл мақалда "темір" мен "жаңқа" (яғни, ағаштың кішкентай бөлшегі) ерекше символикалық мәнге ие.

"Темірге тіл" дегені — адамның күш-қуатын, ақыл-ойын, шеберлігін қажетті мақсаттарға жұмсап, белгілі бір нәрсені созуға, өзгертуге болатындығын білдіреді. Мұнда адам өз іс-әрекетінің нәтижесінде темірді неғұрлым пайдалана отырып, одан өнім алатындығын меңзейді.

Ал "жаңқаға жан бітірген" дегені, керісінше, кішкентай, қарапайым нәрселерден де үлкен мүмкіндіктер мен пайда алуға болатынын көрсетеді. Яғни, бір қарағанда маңызы жоқ нәрселерді де мән-мағынаға ие етіп, оларға жан кіргізу — шеберліктің, даналықтың, көзқарастың белгісі.

Осылайша, мақалада адамның шеберлігі, ресурстарды дұрыс пайдалану, сондай-ақ, әлеуметтік немесе табиғи нәрселердің барлығын мәнді етіп, олардан пайда алу мүмкіндігі туралы сөз болып отыр. Адамның интеллектуалдық, шығармашылық және қолөнерлік қабілеттері кез-келген материалды немесе идеяны өмірге әкелу үшін пайдалануға болатындығын көрсетеді.