Бұл мақалда шариғат (діни заң) ағып жатқан бұлаққа теңеледі, ал бұрынғының сөздері (зерттелген, мұраға қалған даналық, нақыл сөздер) құраққа салыстырылады.

Мақалдың бірінші бөлігінде "Шариғат - ағып жатқан бұлақ" дегенде, шариғаттың тазалығы, жаңашылдығы, өмірлік қажеттіліктерді қанағаттандырудағы маңыздылығы айтылып жатыр. Бұлақ - тіршілік көзі, таза өмірдің бастауы, яғни, шариғат та адамзатқа қандай бағытта, қалай өмір сүру керектігін көрсетеді.

Ал екінші бөлігінде "Бұрынғының сөздері - жағалай біткен құрақ" десе, бұрынғы бейнелі сөздер, даналық сөздер, халықтың тәлім-тәрбиесі мен тәжірибесін білдіреді. Олар шариғаттың негізі мен жұмыс істеу принциптерін түсінуге көмектеседі.

Мақалтың жалпы мағынасы: шариғат – онсыз өмір болмайтын, таза әрі мәңгілік негіз, ал бұрынғының даналықтары мен сөздері – осы негізді тереңірек түсінуге, зерделеуге мүмкіндік беретін қосымша мәліметтер мен білімдер. Демек, шариғатты дұрыс түсініп, өмірде қолдану үшін бұрынғы даналықтарға да көңіл бөлу керек.