Бұл мақал білім мен тәжірибенің құндылығын ашып көрсетеді. Мақалда айтылғандай, білімді адам қайтыс болған жағдайда, оның білімі мен зерттеулері қағазда, яғни кітаптар мен жазбаларда қалуы мүмкін. Яғни, білім — материалдық емес, ол адамның миында, бірақ ол жазба арқылы кейінгі ұрпаққа жетуі мүмкін.

Ал ұстаның (шебердің) орнына келгенде, егер ол өлсе, оның артында қалатын заты — яғни, жасаған ісі, өнегені, қолмен ұстап көретін заттары — бұл негізгі көрсеткіш. Осылайша, ұсталары мен шеберлері тікелей тәжірибелерінен, шеберліктерінен нәр алатын адамдарға тікелей ықпал етеді.

Қорыта айтқанда, бұл мақал білім мен тәжірибенің, адамның кәсіби шеберлігінің келе жатқан ұрпаққа қалай әсер ететінін көрсетеді. Білім — ұзақ мерзімді, бірақ оны қағаздан оқып игеру керек; ал тәжірибе — тікелей, бірақ ол ұста мен шебердің туындыларында көрініс табады.